Przymiotniki odmieniają się jak rzeczowniki i mają w nom. sing. końcówkę dla rodzaju męskiego -us albo -er, dla żeńskiego -a, dla nijakiego -um. Znając odmianę rzeczownika, potrafisz również odmienić przymiotnik!!!
Deklinacja I.
Według deklinacji pierwszej odmieniają się przymiotniki, których temat kończy się na -a; dlatego można nazwać ją również deklinacją - a. Należą do niej przymiotniki rodzaju żeńskiego, które w nominatiwie mają końcówkę -a, w genetiwie - ae, np alba, albae - biała; pulchra, pulchrae - piękna.
| Casus: | Singularis | Pluralis |
|---|
| N. | alba | albae |
| G. | albae | albarum |
| D. | albae | albis |
| Acc. | albam | albas |
| Abl. | alba | albis |
| V. | alba! | albae! |
| Casus: | Singularis | Pluralis |
|---|
| N. | pulchra | pulchrae |
| G. | pulchrae | pulchrarum |
| D. | pulchrae | pulchris |
| Acc. | pulchram | pulchras |
| Abl. | pulchra | pulchris |
| V. | pulchra! | pulchrae! |
Zestawienie przymiotników deklinacji I i II.
następny >>
|