Poscimur: si quid vacui sub umbra
[Carmina I 32] - Horacy
Poscimur. Si quid vacui sub umbra
lusimus tecum, quod et hunc in annum
vivat et pluris, age, dic Latinum,
barbite, carmen,
Lesbio primum modulate civi,
qui, ferox bello, tamen inter arma,
sive iactatam religarat udo
litore navim,
Liberum et Musas Veneremque et illi
semper haerentem puerum canebat
et Lycum nigris oculis nigroque
crine decorum.
O decus Phoebi et dapibus supremi
grata testudo Iovis, o laborum
dulce lenimen, mihi cumque salve
rite vocanti.
|
[Pie¶ń I 32]
Przekład: Tadeusz Feliks Hahn
Jeżelim kiedy z tob± w cieniu drzewa
Nucił piosenki, co nie pomr± wcze¶nie,
Niech mi twa struna teraz we wtór ¶piewa.
Łacińskiej pie¶nie,
Lutnio ty wdzięczna, której pierwszy imał
M±ż z Lesbos sławny, co ¶ród szczęku broni
Albo gdy pewny port mu flotę strzymał
Na cichej toni,
¦piewał Bakchusa i Muzy ochoczy,
DĽwięcznymi Wenus z synem ¶piewał głosy,
¦piewał Likusa, co miał czarne oczy,
I czarne włosy.
Ozdobo Feba i wszem bogom w niebie
Miła, co znoje osładzasz łagodnie,
Bywaj mi, lutnio, ilekroć ja ciebie
Przywołam godnie.
|
