Poezja


O navis, referent in mare te novi
[Carmina I 14] - Horacy


O navis, referent in mare te novi
fluctus. O quid agis? Fortiter occupa
portum. Nonne vides ut
nudum remigio latus,

et malus celeri saucius Africo
antemnaque gemant ac sine funibus
vix durare carinae
possint imperiosius

aequor? Non tibi sunt integra lintea,
non di, quos iterum pressa voces malo.
Quamvis Pontica pinus,
silvae filia nobilis,

iactes et genus et nomen inutile:
nil pictis timidus navita puppibus
fidit. Tu, nisi ventis
debes ludibrium, cave.

Nuper sollicitum quae mihi taedium,
nunc desiderium curaque non levis,
interfusa nitentis
vites aequora Cycladas.
[Pieśń I 14]
Przekład: Ludwik Hieronim Morstin

Czyż trzeba, by cię nowa fala niosła
Na pełne morze, w sinych wód zamęcie?
Lepiej tu w porcie, pozbawiony wiosła,
Zostań, okręcie!
Wszak brak ci żagli, a i maszt się chwieje,
Maszt afrykańskim wiatrem skołatany,
Spróchniałe belki i trzeszczące reje
Wśród morskiej piany.
A gdy bałwany wzburzone urosną,
Jakich bóstw wezwiesz w oną noc ponurą?
Wiem, sławna byłaś ty, pontyjska sosno,
Ciemnych kniej córo.
Lecz gdy żeglarze ufać ci przestali,
Nie uspokoisz burz sławnym nazwiskiem.
Bacz, byś nie była na wezbranej fali
Wiatrów igrzyskiem.
To, oczym dawniej nie myślałem wcale,
Terzaz mi troską. Usłuchaj mej rady,
Nie płyń, okrecie, tam gdzie szumią fale
I lśnią Cyklady.

<< Powrót