Tu ne quesieris
[Carmina I 11] - Horacy
Tu ne quesieris, scire nefas, quem mihi quem tibi
finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios
temptaris numeros, ut melius, quidquid erit pati
seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam,
Quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum: sapias, vina liques, et spatio brevi
spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
aetas: carpe diem quam minimum credula postero.
|
Pieśń I 11 [Do Leukonoe]
I. Przekład: Adam Ważyk
Nie dociekaj, nie nasza to rzecz, Leukonoe,
kiedy umrzeć mam ja, kiedy ty, nie odsłaniaj
babilońskich arkanów. Co ma być niech będzie.
Czy wiele zim przed nami, czy własnie ostatnia
pędzi morze Tyrreńskie na oporne skały:
rozważnie klaruj wino, nadzieję odmierzaj
na godziny - czas biegnie zazdrosny o słowa -
i weseląc się dziś nie dowierzaj przyszłości.
Pieśń I 11 [Do Leukonoe]
II. Przekład: Henryk Sienkiewicz
Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie,
Jaki nam koniec gotują bogowie,
I babilońskich nie pytaj wróżbiarzy.
Lepiej tak przyjąć wszystko, jak się zdarzy.
A czy z rozkazu Jowisza ta zima,
Co teraz wichrem wełny morskie wzdyma,
Będzie ostatnia, czy też nam przysporzy
Lat jeszcze kilka tajny wyrok boży,
Nie troszcz się o to i... klaruj swe wina.
Mknie rok za rokiem, jak jedna godzina.
Więc łap dzień każdy, a nie wierz ni trochę
W złudnej przyszłości obietnice płoche.
|
