W roku 35 Antoniusz wyszedł zwycięsko z wojny z Armenią. Odbył swój pochód triumfalny w Aleksandrii razem z Kleopatrą, która ogłosiła się Nową Izydą, a Antoniusz Nowym Dionizosem, co miało symbolizować wspólne rządy Rzymu i Egiptu. Bardziej politycznie wymowną ceremonią stała się koronacja dzieci Kleopatry . Antoniusz zasiadał wówczas na tronie podobnie jak Ptolemeusz XV Cezar, który zyskał miano Króla Królów, a jego matka, Królowej Królów. W latach 32- 31 Antoniusz ostatecznie przeprowadził swój rozwód z Oktawią i na dobre zerwał z Rzymem, a Kleopatra rozkazała bić monety ze swoją podobizną w walucie rzymskiej- srebrnych denarach. Oktawian oficjalnie wypowiedział Egipcjance wojnę choć imię Antoniusza nie zostało publicznie wymienione w deklaracji.

2-go września 31 p.n.e. Kleopatra wzięła udział w przegranej bitwie pod Akcjum. Choć Antoniusz został pokonany przez Admirała Oktawiana- Agryppę, jeszcze przez prawie rok bronił Aleksandrii. Kiedy dotarło do niego, że jego wojska poniosły kolejną klęskę, a u wrót Egiptu stoi Oktawian, było już za późno. Antoniusz w rozpaczy popełnił samobójstwo padając na własny miecz w 30 roku p.n.e.

Kleopatra wprawdzie go opłakiwała, ale sama postanowiła się ratować. Próbowała uwieść Oktawiana, nie wiedząc, że ten rzymski wódz jest nieczuły na niewieście wdzięki. Oktawian darował jej życie, ale postanowił ją i dzieci przykuć kajdanami do swego rydwanu triumfalnego., odebrać jej insygnia władzy faraonów i ogłosić niewolnicą Rzymu. Kleopatra wybrała śmierć, zamknęła się w swoim grobowcu i popełniła samobójstwo przy pomocy królewskiej kobry, ukrytej w koszu fig, co według wierzeń egipskich miało zapewnić nieśmiertelność. Zmarła 12 sierpnia 30 roku p.n.e. mając lat 39. Po jej śmierci , Cezarion został zamordowany, a dzieci jej i Antoniusza były wychowywane przez Oktawię. Wraz ze śmiercią Kleopatry kończy się epoka ptolemejska w dziejach Egiptu, ale także epoka faraonów, Egipt staje się prowincją utworzonego przez Oktawiana Cesarstwa Rzymskiego.

Kleopatra była kobietą o nieprzeciętnej inteligencji i fascynującej urodzie. Jej wykształcenie odbiegało daleko od przeciętnych w tamtej epoce. Już jako dziesięcioletnia dziewczynka ubierała się z wyszukaną elegancją, uczyła się pięknie mówić, ale nie zaniedbywała też poważniejszych sztuk. Władała kilkoma językami, czytała poważne dzieła filozoficzne, studiowała historię i astronomię. Najbardziej jednak zapadły jej w pamięć nauki filozofa Demetriusza, który powtarzał: "mądrość pochodzi od Greków, siła od Rzymian, bogactwa od poddanych. Ale jest coś silniejszego od mądrości i miecza. To mądrość pięknej kobiety". Nawet jej przeciwnicy przyznawali, że była niepospolicie piękna, wykształcona, inteligentna i... miała dobre serce. To, że koronę Egiptu zdobyła, trując, dusząc i zdradzając nie tylko swoich wrogów, ale i najbliższą rodzinę, w tamtych czasach było czymś absolutnie oczywistym... Energia i ambicja zbudowania imperium egipskiego, silny charakter czyniły z Kleopatry poważnego przeciwnika państwa rzymskiego. Mimo że wywodziła się z dynastii macedońskiej, szanowała tradycje swego królestwa, popierała kult bogów egipskich, dzięki czemu cieszyła się dużą popularnością wśród ludu. Związki z wielkimi Rzymianami miały pomóc jej w odzyskaniu dawnej świetności Egiptu.

Kleopatra jest bohaterką licznych utworów literackich (Szekspir, Ludwig, Norwid, Morstin) i tematem wielu filmów (m.in. J. Mankiewicz Kleopatra).